-Pamiętacie jak się poznaliście? - na to pytanie większość par reaguje spojrzeniem sobie wzajemnie w oczy.
Ale ja jestem sama z Julią, przyszła opowiedzieć o swoim kryzysie, jednak na moje pytanie zamyśliła się głęboko.
Zanim wypiłam ostatni łyk kawy, śmiałyśmy się już do rozpuku.
Odżyły wspomnienia, oczywiście okoliczności pierwszego spotkania moich sąsiadów okazały się komiczne.
Miło było widzieć znów uśmiech na ustach Juli, wiem że bardzo kochają się z mężem, koniecznie chciałam jej to przypomnieć.
- Pamiętam jego spojrzenie, nikt tak nigdy na mnie nie patrzył - Julia znowu odpłynęła myślami - A najlepsze jest to, że on nadal tak na mnie patrzy. W jego oczach widzę odbicie naszego wspólnego życia, wstawania w nocy do chłopców, pierwszych wspólnych wakacji, naszych marzeń....
- Wiesz, szkoda było by to wszystko stracić, przez to że macie inne zdanie na różne tematy. - podsumowałam.
- Powinniśmy częściej wspominać dobre chwile. - powiedziała i udała się w stronę wyjścia.
- Dziękuje, za to że przypomniałaś mi dlaczego wybrałam mojego męża.
Pożegnałyśmy się, mam nadzieję że teraz będzie już dobrze.

-Pamiętacie jak się poznaliście? - na to pytanie większość par reaguje spojrzeniem sobie wzajemnie w oczy.
Ale ja jestem sama z Julią, przyszła opowiedzieć o swoim kryzysie, jednak na moje pytanie zamyśliła się głęboko.
Zanim wypiłam ostatni łyk kawy, śmiałyśmy się już do rozpuku.
Odżyły wspomnienia, oczywiście okoliczności pierwszego spotkania moich sąsiadów okazały się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przeżyliście ze sobą szesnaście lat . Obecnie czujecie się ze sobą nie najepiej ale żadne z was nie podjeło mimo to decyzji o zakończeniu tego związku . Świadczy to tyko o tym że poza goryczą i wzajemnymi pretensjami musicie nadal się kochać lub przynajmniej lubić i darzyć wzajemnym zaufaniem :) . Ograniczyliscie mocno swoje potrzeby do pracy i wychowania dzieci . W waszym życiu zabrakło iskry namiętności , radości wspólnego odkrywania nowych rzeczy i czasu wyłącznie dla siebie . Zamkneliście się w szczelnym kokonie powinności zawodowych i obowiązków związanych z wychowaniem dzieci. Wasze życie z uwagi na odpowiedzialność związaną z wychowaniem dzieci zostało pozbawione na wasze życzenie wszelkich kolorytów i spontaniczności. Zawsze pełniliście tylko rolę pracownika / pracownicy , matki i ojca a nigdy partnera , partnerki , kochanka /kochanki. Zamkneliśie swoje serca na siebie .Przestaliście się wspierać i fizycznie okazywać sobie miłość choćby przez pocałunki i przytulenie . Na pierwszym planie zawsze tak jak dla każdego rodzina były wasze dzieci a po ich odejściu w związku z tym że przez lata nie pilęgnowaliście swojego związku który należało pielęgnować jak jedynny , ceny , delikatny kwiat zaczeliście z jeszcze większą intensywnością widzieć swoje wady a niedostrzegać zalet. Doświadczacie obecnie tzw. fazy pustego gniazda . Wasze dzieci odeszły a wy zostaliście postawieni w sytuacji gdy musicie praktycznie non stop spędzać czas ze sobą . Jest to bardzo trudne gdy wcześniej nie nawiazało się z partnerem przyjacielskiej więzi. Macie dwa wyjścia jeśli się kochacie i chcecie naprawić waszą zniszczoną przez lata relacje możecie to zrobić . Pomyślcie że to wasz czas. Dzieci są dorosłe i możecie zaplanować razem coś bardzo spontanicznego co ożywi wasz związek. Możecie uda się na wymarzoną wycieczkę zagraniczną ( na drugi miesiąć miodowy) na którą dotąd z uwagi na dzieci nie było czasu. Możecie także iść na terapie małzeńską i tam pod okiem specjalisty pracować nad swoim zwiazkiem. Jednakże jeśli nie ma w was miłości i nie chce cię juz nic naprawiać ani wycieczki ani terapia nic nie da . Muscie się po prostu rozstać jako dorosłe osoby ktore przeżyły razem pięknych sześnacie lat życia , mające razem dzieci. Rozstać w przyjażni i spróbowac odnależ swoją bratnią duszę albo poświecić resztę życa na rozwijaniu swoich zainteresowań oraz na opiekę nad wnuczętami które z uwagi na posiadanie trójki dzieci wkrotce na pewno się pojawią i przysporzą wam dużo radości :) . Ważne by poważnie i długo zastanowić się nad podjęciem takiej czy innej decyzji i nie podejmować jej w żadnym razie pod wpływem enmocji i pochopnie . Nerwy są bardzo złym doradzcą . Pozdrawiam

Przeżyliście ze sobą szesnaście lat . Obecnie czujecie się ze sobą nie najepiej ale żadne z was nie podjeło mimo to decyzji o zakończeniu tego związku . Świadczy to tyko o tym że poza goryczą i wzajemnymi pretensjami musicie nadal się kochać lub przynajmniej lubić i darzyć wzajemnym zaufaniem :) . Ograniczyliscie mocno swoje potrzeby do pracy i wychowania dzieci . W waszym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Według mnie do załagodzenia każdego konfliktu, najważniejsza jest szczera rozmowa, podczas której obie strony wysłuchają siebie nawzajem. Jednak z natury człowiek jest istotą egoistyczną, więc przyznanie komuś racji, większości z nas przychodzi z trudem. Dlatego doradziłabym także pracę nad samym sobą. Spróbować wyeliminować swoje słabości, wady, egoizm. Dzięki temu będziemy bardziej otwarci na drugiego człowieka. Będziemy potrafili zrobić coś miłego zupełnie bez powodu. Być przy kimś, nie myśląc, że moglibyśmy być teraz zupełnie gdzie indziej. Takie nastawienie to podstawa do udanego związku, a dzięki rozmowie możemy dowiedzieć się o swoich cechach, które nie są idealne. W trudnych oraz w łatwych chwilach naszym celem powinno być dążenie do ideału, poprzez pokonywanie swoich słabości dla kogoś innego.

Według mnie do załagodzenia każdego konfliktu, najważniejsza jest szczera rozmowa, podczas której obie strony wysłuchają siebie nawzajem. Jednak z natury człowiek jest istotą egoistyczną, więc przyznanie komuś racji, większości z nas przychodzi z trudem. Dlatego doradziłabym także pracę nad samym sobą. Spróbować wyeliminować swoje słabości, wady, egoizm. Dzięki temu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rozmowa jest dobra na wszystko, ale żeby rozmawiać, trzeba umieć też słuchać i to nie tylko samego siebie, ale też innych. Wysłuchanie racji drugiej osoby, przeanalizowanie jej i kreatywna, konstruktywna dyskusja rozwiązuje wiele problemów. Najtrudniej jednak jest słuchać. Myślę, że Jacob i Julia powinni spotkać się w neutralnym dla wszystkich miejscu i wysłuchać swoich racji, a następnie podjąć odpowiednie kroki, aby ratować związek, przecież kiedyś, z jakiegoś powodu się kochali.

Rozmowa jest dobra na wszystko, ale żeby rozmawiać, trzeba umieć też słuchać i to nie tylko samego siebie, ale też innych. Wysłuchanie racji drugiej osoby, przeanalizowanie jej i kreatywna, konstruktywna dyskusja rozwiązuje wiele problemów. Najtrudniej jednak jest słuchać. Myślę, że Jacob i Julia powinni spotkać się w neutralnym dla wszystkich miejscu i wysłuchać swoich...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Julio,
Zamknij oczy. Wyobraź sobie, że jesteś na wyspie. Tylko Ty. Teraz wyobraź sobie Jacoba. Co czujesz? Co Cię w nim drażni? Czemu on już nie pociąga Cię emocjonalnie tak jak na początku małżeństwa? Otwórz oczy i zapisz na kartce wszystko co Ci w nim przeszkadza. Znów zamknij oczy. Przypomnij sobie siebie z czasów kiedy nie byliście jeszcze rodziną. Przypomnij sobie też Jacoba z tamtych czasów. Czemu go pokochałaś? Czemu chciałaś z nim spędzić resztę życia? Znów wyobraź sobie wyspę, tę co na początku. Jest pełna słońca. Jesteś Ty i Twój mąż. Zobacz jakie ma piękne oczy (włosy, ręce, uszy itd). Jak zaraźliwie się śmieje (śmiesznie marszczy brwi, przekrzywia głowę, itp). Zawsze wprawiało Cię to w dobry humor. A ten głos? Kiedyś przechodziły Cię dreszcze na jego dźwięk. Coś gotuje-może Twoje ulubione danie. On wie, co lubisz. Tak jak Ty znasz jego upodobania. Skup się na tym.
Julio! Napisz do Jacoba list i zawrzyj w nim wszystko co Cię męczy. Wszystko, co powoduje, że się od siebie oddaliliście. Kiedy będziecie tylko we dwójkę, powiedz mu, że nie czujesz się dobrze w Waszym związku. Daj mu do przeczytania swój list. Nie naciskaj na szybką odpowiedź. Odpisze, kiedy będzie gotów. Bądź cierpliwa.
Listy zmuszają do zastanowienia. Pisząc je zastanawiamy się nad słowami. W ten sposób nie będziecie na siebie krzyczeć i się wzajemnie obrażać. Wyjaśnijcie nieporozumienia i koncentrujcie się wyłącznie na swoich dobrych stronach! Tych, które spowodowały, że postanowiliście być razem.

Julio,
Zamknij oczy. Wyobraź sobie, że jesteś na wyspie. Tylko Ty. Teraz wyobraź sobie Jacoba. Co czujesz? Co Cię w nim drażni? Czemu on już nie pociąga Cię emocjonalnie tak jak na początku małżeństwa? Otwórz oczy i zapisz na kartce wszystko co Ci w nim przeszkadza. Znów zamknij oczy. Przypomnij sobie siebie z czasów kiedy nie byliście jeszcze rodziną. Przypomnij sobie też...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Naprawiac to co sie zepsuło a nie wyrzucać.

Naprawiac to co sie zepsuło a nie wyrzucać.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

- Wiesz co Julio, faktycznie jak tak Ciebie słucham, to między Wami nie jest kolorowo. Zastanawia mnie tylko jedno, czy Ty usiadłaś i pogadałaś z Jacobem jak ze mną?
- No nie...
- A umiesz powiedzieć dlaczego?
- Boję się, czy on zrozumie mój punkt widzenia.
- Spróbuj z nim porozmawiać, taka gra pozorów między wami będzie skutkować coraz większym odsuwaniem się od siebie.
- A co jeśli się nie dogadamy? Urazy i negatywne emocje wezmą górę?
- Nie zakładaj z góry co on powie, jak postąpi. Powtarzam spróbuj!

- Wiesz co Julio, faktycznie jak tak Ciebie słucham, to między Wami nie jest kolorowo. Zastanawia mnie tylko jedno, czy Ty usiadłaś i pogadałaś z Jacobem jak ze mną?
- No nie...
- A umiesz powiedzieć dlaczego?
- Boję się, czy on zrozumie mój punkt widzenia.
- Spróbuj z nim porozmawiać, taka gra pozorów między wami będzie skutkować coraz większym odsuwaniem się od siebie.
-...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Postarałabym się im przypomnieć ich najcudowniejsze chwile, początki, momenty, gdy byli najszczęśliwsi. Żeby, gdy problemy się pojawiają nie myśleli, że samotnie je rozwiążą, a współpracowali ze sobą, wspierali się. Powinni pamiętać, że wielu cudownych chwil nie przekreśla się jedną porażką. Miłość ma to do siebie, że trzeba o nią dbać, inaczej byłaby zwykłym zakochaniem. Zakochanie mija lub przeobraża się w miłość. Różnica między nimi jest taka, że w zakochaniu nie myślimy o tym co robimy, po prostu kierujemy się uczuciem. W miłości już potrafimy myśleć logicznie i świadomie podejmować decyzję i dlatego ważne jest by to pielęgnować i nie pozwalać przeminąć. Jednak uważam, że wystarczy, gdy spojrzymy na drugą osobę, z którą już tyle żyjemy i się przywiązaliśmy miłość sama się w nas objawia, tylko musimy się w nią wsłuchać.
Zabranie ich w miejsce, gdzie byli na pierwszej randce, sama rozmowa o wspomnieniach sprawia, że uczucie się potęguje. :)

Postarałabym się im przypomnieć ich najcudowniejsze chwile, początki, momenty, gdy byli najszczęśliwsi. Żeby, gdy problemy się pojawiają nie myśleli, że samotnie je rozwiążą, a współpracowali ze sobą, wspierali się. Powinni pamiętać, że wielu cudownych chwil nie przekreśla się jedną porażką. Miłość ma to do siebie, że trzeba o nią dbać, inaczej byłaby zwykłym zakochaniem....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej